آرامش یک حس درونی است و همه انسانها در اعماق درون خود خواستار آرامش هستند. مسکن به عنوان فضایی برای سکنی گزیدن و زندگی، همواره از ابتدای تاریخ تاکنون یکی از اولین فضاهایی بوده که انسان با آن سرو کار داشته و ویژگی های این بنا و به خصوص فضای داخلی آن به سبب ارتباط مستقیمی که در ساعات طولانی از روز با انسان دارد و اغلب انسان ها آرام ترین لحظات روز را که برای استراحت کردن انتخاب کرده اند در این فضا سپری می کنند از اهمیت بالایی برخوردار بوده است. فضای داخلی خانه می‌تواند منبع تمام‌نشدنی نشاط و آرامش باشد به شرطی که بعضی از جزئیات ظریف که بسیار موثر هم هستند رعایت کنیم. امروزه اهمیت طراحی مناسب فضای داخلی منزل و محیط کار و تاثیر آن در افزایش بهره وری و ایجاد حس آرامش امریست انکار ناپذیر. طراحی فضایی با انعطاف پذیری بالا و تنوع پذیر از لحاظ چیدمان و آرایش سطوح می تواند کارکرد های مختلفی را بپذیرد و این در حالی است که مخاطب احساس رضایت بیشتری از فضا خواهد داشت.
هدف از معماری داخلی ارتقاء کیفیت های انسانی فضا (به لحاظ مقیاس، رنگ، شکل و…)، تعریف بهتر فضاها، رعایت تناسبات بصری مناسب و مسائلی از این قبیل است که به دو شکل بازسازی و همزمان با ساخت بنا انجام می شود. نگاهی ژرف و دقیق به این اهداف و همچنین نیاز های کاربران و دسته بندی ویژگی های کلی آن ها، ما را به مجموعه ای از اصول و قواعد می رساند. نحوه چیدمان و تقسیم بندی فضا، جنس و رنگ پوشش سطوح ( کف، سقف و دیوارها ) ، نور پردازی، مبلـمان و مجموعه عوامل موثر دیگر تعیین کننده زیبایی و کار آمدی فضاهای داخلی هستند. امروزه تاثیر معماری داخلی بر آرامش ( مجموعه هنجارهای عصبی) ، راندمان (در فضاهای اداری ) ، اثر بخشی ( در فضاهای تجاری ) بسیار بدیهی و لازم به نظر می رسد.
از سوی دیگر معماری داخلی به لحاظ معیارهای روانشناسی اهمیت بسیاری دارد. میزان امنیت، صمیمیت، شور و هیجان و آرامش موجود در یک فضا را می توان با راهکارهای مناسب تشدید یا تضعیف کرد. باید دانست که هر کدام از انسان ها دارای تعلقات ذهنی و روحی خاصی هستند که پاسخگویی به نیازهای آنها در معماری داخلی در اولویت قرار می گیرد. حس ” تعلق به مکان “, ازجمله احساسات و نیازهای ضروری در زندگی انسانهاست؛ این حس باعث می شود فرد , مکان را متعلق به خود دانسته و در جهت اعتلا و توسعه ی آن بکوشد . معماران داخلی علاوه برداشتن دانش کافی در زمینه معماری به توسعه و دریافت حس دریافتی از فضاهای معمارانه می‌پردازند به گونه‌ای که حس تعلق و یکپاچگی را در فضا به وجود می‌آورد و به عبارت دیگر به معماری فضا از دیدگاه ساکنان یا استفاده کنندگان آن می‌پردازد.
یک طراح داخلی مسئول طراحی، دکوراسیون و عملکرد فضای کارفرماست خواه فضا تجاری باشد یا صنعتی و مسکونی. او همکاری نزدیکی با معماران و کارفرمایان برای تصمیم‌گیری در مورد ساختار یک فضا، نیاز کاربران آن و بهترین سبک مناسب هر دو مورد دارد. این حرفه ترکیبی از مهندسی و هنر می‌باشد و مستلزم داشتن ذهنی منحصر به فرد برای بکارگیری مناسب هر دو رشته است. به گمان بسیاری از مردم طراحی داخلی، تخصصی لوکس و تزئینی است؛ در حالی که امروزه کاربردی بسیار وسیع یافته و از اصول علمی و مهندسی برای ایجاد آسایش و ایمنی بیشتر پیروی می کند. مورد مهم دیگر، ارگونومی یا شناخت ابعاد بدن انسان در جهت ایجاد تناسب مبلمان و دکوراسیون با بدن انسان است. از وظایف دکوراتور، طراحی هر چیزی براساس ابعاد و اندازه های کاربر است.
علاوه بر شناسائی رنگ و محصولات ومصالح ومبلمان باید مهارت گفتگو با کارفرما و قبول سفارشات را داشته و روشهای اجرا و نگهداری عناصر معرفی کنندۀ فضا را بداند. همچنین باید ساختار فضا را بشناسد. این عامل از دانش مورد نیاز برای طراح او را از دکوراتور متمایز می‌کند.
طراح داخلی باید قابلیت برنامه‌ریزی و اجرای پروژه، تصمیم‌های عملکردی را داشته و با پیمانکار و کارفرما همکاری کند و تمام کارها بنا به نظر خود آنها انجام شود. برای این منظور باید بین سلیقۀ خود و کارفرما تعادل برقرار کند و بیشتر سلیقۀ کارفرمای خود را در نظر داشته باشد.
انچه که همواره باید مد نظر قرار گیرد آنست که هر فضای داخلی اعم از محل کار، تفریح یا سکونت، قابلیت زیبا شدن را دارد؛ تنها بایست از اصول و عوامل سازمان بندی صحیح بعلاوه کمی ذوق و سلیقه استفاده کرد تا شرایط مناسب و دلخواه پدید آید. به خاطر عوامل متعددی که در شکل‌گیری یک طرح موقت دخالت داردند اجرای کار نیازمند برنامه‌ای دقیق و منظم است. پیشرفت قدم به قدم و حساب شده از اتلاف وقت و هزینه می کاهد و در نتیجه حاصل کار را پر ثمر می‌سازد.